Werken? Wat is dat?!

Liefjes,

Jullie zullen wel denken, alweer een blog? Ja..alweer!
Het lijkt me handiger om nu te schrijven, nu ik alles nog weet en de tijd er voor heb!
Er is ondertussen best weer veel gebeurd!
(dit keer beloof ik dat hij niet zo lang word als de vorige..of nou ja, ik doe mijn best ;) )

Heb ondertussen even een boterham met pindakaas gesmeerd, mmm, heerlijk!
Zij hebben pindakaas vanuit Nederland meegenomen, je proeft het verschil!
(Terwijl ik in Nederland niet eens zo’n grote pindakaas-fan was, haha.)

Donderdag nadat zij vertrokken waren heb ik het lekker rustig aan gedaan, ‘s avonds had ik met Sandra afgesproken om uit te gaan, hier in Castelldefels. Rond een uurtje of 18 kreeg ik een telefoontje, weer een onbekend nummer, toch maar weer opgepakt, bleek een jongen van vorige week vrijdag te zijn (van de karaokebar), hij belde met zijn huis telefoon, kon me nog wel herinneren dat ik mijn (Spaanse)nummer aan hem had gegeven & dat hij ergens bij me in de buurt zou wonen, het is een jongen uit Puerto Rico, geloof ik. Hij is hier komen wonen met z’n ouders, maar even weer back to the point..Hij opende met zijn naam, ik hoorde heel vaag iets, omdat hij het zo snel zei, was ik een beetje stil..aan het denken wat hij nou precies zei, dus hij gelijk “do you remember me? From last Friday?” Tuurlijk herinnerde ik me hem nog, maar wat was zijn naam nou? Durfde het niet te vragen aangezien hij het de vorige keer ook al had gezegd, dus ik in mijn Nederlandse telefoon zoeken of ik misschien een nieuwe naam erin had toegevoegd, maar nee hoor! Hij vroeg of ik die avond al wat te doen had, ik vertelde hem dat ik met Sandra op het strand zou gaan ‘indrinken’ en daarna uit zou gaan in Castelldefels, dat leek hem ook wel wat dus we spraken af bij bar Calafornia hij vroeg me om hem terug te bellen aangezien hij geen beltegoed meer had, prima, oh shit, ehh “sorry ik heb je nummer niet opgeslagen” (kon wel een gokje doen tussen de nummers die mij gebeld hadden, op m‘n Spaanse telefoon, zonder naam, maar dat leek me toch niet zo‘n goed plan) . Gelukkig vond hij het niet erg en gaf hij mij z’n nummer weer, ik had alleen niet genoeg lef om zijn naam te vragen, dus zette ik hem in mijn telefoon als “don’t know” haha.

De avond begon al goed, want Sandra woont aan de ene kant van het strand en ik aan de andere kant, we hadden afgesproken om wijn te halen, maar door alle haast en doordat zij zo laat nog moest oppassen waren we op zoek naar een drankwinkel/supermarkt, samen aan de telefoon, zij aan de ene kant van Castelldefels en ik aan de andere kant. “Heb jij er al één?” “nee ik niet, jij dan?” “nee ook niet” “oh, ik zie een benzinestation..even naar toe lopen, shit..ook al dicht” (allemaal in het Engels dan hè). Bij ons ontmoetingpunt hadden we beide geen wijn, dan maar richting bar california lopen waar we met “Don’t know” hadden afgesproken, We vertelde hem ons probleem & hij gelijk “oh geen probleem hier bij het strand is een supermarkt” Als we dat nou eens eerder geweten hadden :P. Bij het voorstellen aan Sandra heb ik extra goed opgelet naar wat de naam van “don’t know” nou is, maar WEER kon ik het niet goed verstaan, na een tijdje vroeg ik aan Sandra wat zijn naam nou was (had haar voor dat hij kwam het hele verhaal uitgelegd) maar ook zij wist zijn naam niet, omdat hij zijn naam zo snel en zacht zei.

We waren net lekker gesetteld op het strand, toen het begon te regen, ja regen in Spanje! Heerlijk, we liepen een stukje verder opzoek naar een afdakje, onder het lopen leek het weer droog te worden, we ploften neer op een bankje vlak bij het strand, na 3 slokjes begon het weer te regenen & steeds harder ook nog! Hmm, misschien toch maar een droog barretje opzoeken. “Don’t know” wist wel een leuk tentje. En dat was het zeker, het was een tentje waar Sandra en ik wel vaker langs waren gelopen, maar het zag er zo leuk aangekleed uit, dat we er van uit gingen dat het erg duur zou zijn en met ons loontje hier kunnen we zulke barretjes niet te vaak gebruiken. Eenmaal binnen bleek het helemaal niet zo heel duur te zijn, super leuk sfeertje, je zit op kleine krukjes of bankjes, overal Boeddha’s en leuke kleuren, de geur van wierrook, ik hou er wel van! (volgende keer als ik er ben maak ik wel een foto) We hebben daar heerlijke cocktails gehad, ik had een cocktail die ik nog nooit eerder had gehad, was lekker zoet met fruit, smaakte vooral naar aardbei..wel gek, want er zat geen aardbei in! De gezellige avond eindigde bij vrienden van hem thuis, die ik nog kende van vorige week Vrijdag in de karaokebar.
Voor we bij het huis aankwamen hebben we eerst een half uur gelopen en ook 2 rondjes. Nadat “don’t know” de derde keer hetzelfde rondje wou lopen hebben we hem maar gezegd dat we precies hetzelfde zouden uitkomen. (dacht dat vrouwen slecht waren in de weg vinden?) Hij vertelde dat hij het niet meer wist, omdat de laatste keer dat hij daar was, hij dronken was & alles lijkt hetzelfde hier dus dan word het wel lastig! Sandra & ik zijn een uurtje gebleven en toen richting huis gelopen en raad eens? Wij vonden de weg in 1 keer!!

Wat treed ik toch weer lekker in details, maar op deze manier kunnen jullie je het best inleven in mijn ´belevenissen´.

Vrijdag overdag weet ik eigenlijk niet meer zo goed wat ik heb gedaan, zal dan wel niet zo boeiend zijn geweest ;). In de avond had ik weer met Sandra afgesproken om te gaan stappen, dit keer in Barcelona, we gingen er open-minded naar toe, we hadden gepland om wat te drinken op straat (omdat het zo duur is overal) en daarna wel te zien waar we eindigen.

Onderweg naar het station was ik al laat, dus snel haasten naar het station, gaat m’n telefoon, weer een nummer wat me niet bekend voorkomt, werd al snel opgehangen en weer gebeld. Het was Lucas, die wou wat vragen, dat is de jongen die maar 5 woorden Engels spreekt dus we kwamen niet ver, na wat proberen kreeg ik “don’t know” aan de telefoon. Hij vroeg waar ik was, op het station, vertelde ik hem. Wat zijn je plannen vanavond? vroeg hij me. Sandra en ik gaan stappen in Barcelona, vertelde ik. Oh wat toevallig, wij zijn al in Barcelona, zullen we ergens meeten? En of ik Sofia (Fins meisje die jarig was vorige week Vrijdag, die ook mee ging naar de karaokebar) wou vragen om ook te komen. Ondertussen moest ik me snel verder haasten door de poortjes op het station, trap op trap af en wachten op de trein, Pff! Gelukkig ik was op tijd, en de trein kwam ook nog te laat. Gelukkig maar.
Sandra was al opgestapt op het treinstation genaamd ‘Castelldefels platja’ dus zij zat al in de trein, mijn station heet gewoon ‘Castelldefels’ We zouden elkaar zien in de eerste wagon. Eindelijk daar kwam de trein al, alleen reed hij erg ver door, ik dacht nog ‘zal ik het riskeren en snel naar de voorste deur rennen?’ ‘Hmm nee ik neem toch maar de veilige deur die ik zeker weten haal’ Want ik heb namelijk al een keer een meisje vast zien zitten tussen de deuren met haar tas hier en ze kwam zelf niet los, twee sterke mannen gaven al hun kracht om de deur weer ietjes open te krijgen, Dat was me toch iets te avontuurlijk om dat te riskeren. Binnen in de trein zag ik deurtjes, ahh, daar kan ik ook wel doorheen naar Sandra, maar nee, het deurtje zat muurvast! Gelukkig bestaat er altijd nog het mobieltje!

Aangekomen in Barca heb ik gelijk Sofia opgebeld, ze was samen met een vriendin uit Finland, die was die dag bij haar aangekomen. Ze was moe maar wou wel een drankje komen doen. We zouden meeten op placa Catalunya. Direct erna de jongens gebeld en die zouden ook op Placa Catalunya komen. Sandra en ik arriveerden als eerste, daarna de jongens & daarna Sofia + Mimi. We kwamen terecht in een Irish pub, gezellig en leuke muziek voor een Irish pub, het was gigantisch groot! Wel erg gezellig! Sofia en Mimi gingen weer terug naar hun Hostel waar ze verbleven & wij (Sandra, Lucas, “Don’t know” & ik) zochten een plaatsje waar we konden drinken, Sandra had rode wijn mee genomen (laat Jessica daar nou niet zo gek op zijn, haha). “don’t know” wist wel een plein, het was een beetje afgelegen en vol met Spanjaarden. Ach het was een geslaagde plek. Op het plein werden we weggejaagd door schoonmaak auto’s en mensen. Sandra & Lucas waren in discussie geraakt met 2 oude mannen over waarom Cataloniers niet bij Spanje willen horen. Want Sandra zegt altijd: “jullie zijn Spanjaarden” “nee” zeggen de mensen uit Catalonië “we zijn Cataloniers” Sandra wil maar niet accepteren waarom ze zich geen Spanjaarden willen noemen.

Als laatste kwamen we terecht in Apolo, een discotheek in Barclona, Het is een Electro discotheek, normaal hou ik daar niet zo van, deze viel reuze mee, er zat best nog melodie in de Electro muziek! Soms was het wel een beetje lastig om leuke dance moves erop te bedenken. Kreeg nog complimenten over mijn dance moves, dus ik was wel tevreden haha ;)! Na een paar uur dansen was ik het even zat, ben naast “don’t know” gaan zitten die al eerder was gaan zitten. We besloten om even beneden de muziek te gaan beluisteren. Eenmaal weer boven waren Sandra & Lucas spoorloos, na een half uur overal gezocht te hebben, hebben we besloten om buiten te wachten. En wie zien we daar? Sandra en Lucas! Sandra wou maar niet geloven dat we naar de verschrikkelijke muziek beneden zijn gaan luisteren haha!

We zaten in de metro richting de trein die we moesten hebben naar Castelldefels. Tot er plotseling een man op een metro station de trein in kwam “jullie moeten allemaal de trein uit, nu meteen!”



to be continued