Welkom thuis

Vrijdag om kwart over 10 ‘s avonds ben ik thuis in Hengelo aangekomen, daar ging echter nog best wat aan voor af.
De nacht van donderdag op vrijdag sliep ik al erg slecht, het staat er echt aan te komen, ik ga naar huis! De dag begon gewoon normaal, vroeg op staan en Anton naar school brengen het was eigenlijk precies het zelfde als alle andere dagen, wel met een beetje een dubbel gevoel. Iedereen zou me mee weg brengen naar het vliegveld, het kwam goed uit dat ik rond kwart over 1 ’s middags op het vliegveld moest zijn, zo kon Anton ook mee om me weg te brengen want hij heeft dan middag pauze van 2 uur! In de auto lekker nog even gespeeld met Anton, het moment om afscheid te nemen kwam steeds dichter bij, het laatste stukje toen we dicht bij het vliegveld kwamen werd Anton heel stil in de auto en kroop een beetje in een hoekje, eenmaal aangekomen wou ik Anton een dikke kus geven, hij reageerde een beetje ongemakkelijk en verlegen maar gaf me daarna wel een hele dikke kus,ontzettend lief, eerlijk gezegd ging het makkelijker dan ik dacht.. Buiten afscheid genomen van Alex en Eva. Anton kwam toch nog snel de auto uit, stilletjes stond hij te kijken, arm ventje, daarna liep hij naar me toe en ging op de koffer zitten, “ ik wil mee naar Nederland” wat een schatje!

Daarna verdween ik met mijn koffer het gebouw binnen, ik was al snel aan de beurt, benieuwd wat de koffer zou wegen, mocht 20 kg mee hebben, had net de verkeerde vliegtuigmaatschappij voor de terug weg gekozen, want bij veel andere maatschappijen mag je namelijk 23 kg meenemen. Ik was erg verbaasd dat er alleen maar jongens achter de balie stonden, ik zette mijn koffer op de band en ik zag al dat mijn koffer 3,5 kg te zwaar was, er kwam nog een jongen bij zitten en ze zaten in het Spaans en Engels met me te ouwehoeren. Heb uiteindelijk helemaal niks hoeven te betalen, Lucky me dacht ik! (het was trouwens een leuke jongen en nee niet alleen omdat ik niet hoefde te betalen ;) )

Liep gelijk door naar de douane, alles af doen, riem oorbellen ringen, en toch..ondanks alles begon het detectie poortje te piepen, dus moest ik gefouilleerd worden, een man stond naast me te praten en te lachen en voor ik het wist kon ik alweer doorlopen.

Het vliegtuig had vertraging door de weersomstandigheden in Nederland, dus we vertrokken een half uurtje later dan gepland. In het vliegtuig aangekomen zag ik dat ik de beste plek in het vliegtuig had gekregen van die jongen, want hij vroeg nog of ik een voorkeur had, maar had hem gezegd dat het me niet uit maakte. Ik zat namelijk bij 2 ramen terwijl die gene voor mij helemaal geen raam hadden. Heb heerlijk genoten van het uitzicht mooie zon, veel bergen en na een tijdje een prachtige zonsondergang! Ineens was de zon weg, verdwenen achter de wolken het werd gelijk een stuk kouder, ik dacht nog “oh we zijn zeker bijna in Nederland” Vlak daarna werd ook aangegeven dat we waren begonnen met de landing, het vliegtuig begon iets wilder te bewegen door de windstoten maar vond het over het algemeen reuze meevallen! Oh en weer zo’n mooi uitzicht, allemaal lampjes!

Eenmaal uit het vliegtuig wilde ik zo snel mogelijk mijn koffer pakken en naar pap, mam en Scal toe. Bij de koffers moesten we wachten, maar al gauw kwam op het scherm te staan dat alle koffers waren gelost, hoe kan dat nou? Mijn koffer is er nog niet?! Ik keek om me heen en zag nog meer mensen zonder koffer, dus nam ik aan dat de koffer nog wel zou komen, maar het duurde wel heel erg lang!! Dus besloot ik samen met de andere twee mensen die hun koffer niet hadden om meer informatie te vragen, we werden gelijk doorgestuurd naar de service balie, daar moesten we aangifte doen, hoe ziet de koffer er precies uit, zitten er slotjes aan? Zitten er dingen in die er niet in mogen zitten? Na dat dat allemaal geregeld was zeiden ze dat we nog een keer naar de band moesten gaan kijken of misschien toch de koffers er op lagen. Maar helaas ze waren er nog steeds niet!

Dus moest ik door de deur zonder koffer, ik zag gelijk iedereen staan, helemaal blij met een spandoek en camera, ik was ook blij toen ik ze zag, maar zodra ik bij hun aankwam stortte ik in, shit, straks ben ik echt mijn koffer kwijt, dan ben ik alles in de koffer kwijt, bijna al mijn kleding & herinneringen..daar moest ik echt niet aan denken! Helaas verpestte dit wel een beetje het welkom thuis gevoel, iedereen was een beetje sip en vooral ik!

Gelukkig sliep ik die avond wel erg goed, ik kreeg ’s morgens vroeg heel vroeg een smsje, ik dacht nog, “wie is dat nou weer?” en toen ben ik gewoon verder gaan slapen, maar niet veel later werd ik weer wakker en ben ik toch naar het smsje gaan kijken, er stond in dat mijn koffer was gevonden en dat ik nog een sms zou krijgen over wanneer het geleverd zou worden, ik was gelijk klaar wakker, ik sprong uit bed en rende naar beneden, om het goede nieuws te delen!En dat al om half 9 terwijl ik zo moe was, haha.

Niet veel later die dag kreeg ik een sms dat het zondag 6 februari bezorgt zou worden, wel raar op een zondag maar helemaal super! Al mijn kleren en herinneringen terug!!

Gelijk een leuk weekend gehad, zaterdag met pap de stad in geweest, ’s avonds uit geweest en zondag heb ik Nina en Gwen nog gezien, gezellig allemaal! En de komende weken word het nog aardig druk, aankomend weekend familie bezoek uit Limburg, dat weekend erna feestje met ex collega’s, dat weekend daarna weer familie bezoek uit Limburg en verjaardag van mama! Erg leuk allemaal dus, al besef ik nog niet helemaal dat ik thuis ben en blijf. Ook mis ik Spanje en zo nog niet, maar dat komt nog wel!
Gauw weer een blog over de tijd in Nederland en de grote verschillen met Spanje!

Dikke kus en tot snel ziens allemaal!
Bedankt voor alle leuke en lieve berichten!